Bir sovalye hikayesi

[DaRq_héLL]

neresinden tutulmalıydı bir kadın
hangi yürüyüşü üstümden geçebilirdi ve
kaç şemsiye açılırken yağmur vakti, dağılırdı bünyem
kaç kelime hakkım vardı benim söyle bakalım
aklıma güneş geçince
sıcak cümlelerle
sana, gölgenden, haziran sonu yaptığımı anlatmaya..



ilk ereksiyonda ruh bedenimi terketmişti, çünkü;
o, kutsal atfedilendi
ve orgazm her yerde
yeminsizsen, etrafa pislik sıçratan genital artıktı
günahtı!
haramdı!
bir dinin içinden serçe parmağınla araladığın delikten
hayata sümüklerini bırakmaktı kirlenmek
temiz ruhlar cennette kalmalıydı öyleyse
Tanrı cennetin çitlerini ruhlardan inşa etmiş olabilirdi..
bir sürü olasılık vardı
yaşlı ruhların orgazmlarını önlemeye,
adettendir kadınada sormak gerek
kaç damla kan bozardı ruhu
ve kaç damla kanla
kadın olurdu ruh

neresinden tutulmalıydı bir kadın
cennete fırlatmak için
ve hangi melek tutabilirdi saçlarından Araf'ta
kaç kadın topuksuz sığardı ruhuma
ve kaç göz yaşı hakkım vardı
sana benim hiç ruhum olmadığını anlatmaya
o inandığın kelimelerimin hepsinin
altında tarla fareleri ve hunharca kullanılan organların olduğuna


bir şövalye hikayesiydi benimkisi senin asla umursamayacağın
kalemimi kalbine sokup bıraktıktan sonra
hangi delikanlı çıkarabilirse o kalemi kalbinden
senden vazgeçeceğim...


This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 650x681 and weights 178KB.



Şovalyenin Gölgesi

Aşkını kuşanmış
Yiğitçe bir şovalye
Adımları kararsız
Duyguların içinde
Yollara düştü
Günün ilk ışığında

Atına binmiş ilerliyor
Bu cesur şovalye
Sıkı takipçisi küskün bir gölge
Dudağında aynı şarkı
“Tüm ayrılıklar başlangıçtır”
Yüreğinde ise bir karartı
Özlemeyi sevdikleri

Yollar eriyip gitti
Mor bulutlar altında
Yaşlandılar atıyla birlikte
Ve başıboş gölgeler oturdu yüreklerine
Onlardan daha yorulmuşcasına
Ve unuttu şovalye aşkı
Bulamayınca gölgeyi asıl yerinde

Ve en sonunda
Gücü tam tükendiğinde
Rastgeldi bir ela gözlüye
“Nerede” dedi
Ömürlük şarkısını unutmuş bir şekilde
“Nerede seni sevdiğimde
Ruhuma tam işleyen o gölge”
Sürdü atını şovalye son bir nefesle
Karardı gözleri
Ardından haykıran bir gölge
Ne olursun beni orada da bekle




“çölde kalakalmış bir su perisi içine bakıyor bir şövalye selamlıyor onu içtenlikle. okyanusları sermek isterken önüne, matarasındaki suyu bile serpemiyor ışık saçan saçlarına, utanıyor. yeni bir yenilgi ekleyip tarihine, çökük alnına rağmen değdiriyor gözlerini Ondi`nin susuz gözlerine.”