aşk mektubu

[RoCCo]

böylesine severken seni

Seni böylesine severken yokluğunu düşünmek kahrediyordu beni.
Aramzıdaki mesafe umrumda değildi. Uzakte da olsan sen her zaman
benimleydin. Yemekyerken, müzik dinlerken, yatağıma uzandığımda
yanımdaydı hayalin. Artık senden başka bir şey düşünemez olmuştum.
Aldırmıyordum geçen zamana ne de olsa her saniyesi her sanisesi seninle
geçiyordu. Sabahlara kadar seni hayal ediyordum. Ne çok özlemişim seni
bir bilsen.. Gece rüyaklarımda gündüz hayalerimdeydin. Uzakta bile
olsan benimleydin. Her gelişinde umudum nefesim oluyordun. Her glişind
ebir öncekinden daha çok heyecanlanıyordum. Son dakikalar geçmek
bilmiyordu bir türlü. Sana bir an önce sarılmaktan başka bir şey
düşünemiyordum. Yanımda olduğun zaman gözlerimin içi gülüyordu.
İçimdeki çocuğu susturamıyordum. Beni öpüyordun. Nasıl bir duygudur bu
bilir misin? Böylesine severken seni bir gün geldi artık gözlerindeki o
pırıltıyı göremez oldum. O gözler benim değilmiydi artık? Hayat bana
oyun mu oynuyordu yoksa? Önce seni çıkardı karşıma, rolleri verdi ve
sonra oyunu oyunu haber vermeden bitiriverdi. Seni benden almalı mıydı
hayat? Böylesine sevmişken seni, daha fazla uzatamazmıydı bu oyunu?
Gitmeni hiç istemiyordum. Gidişinle yitecekdi umutlarım, gidişinle
kesilecekti nefesim. Senin yokluğunu kim dolduracaktı? Kim süsleyecekti
hayallerimi ? Kimi düşünecektim o bitmez tükenmez gecelerde ? Gittin
gideli yalnızım buralarda. Bir öpüşün bir gülüşün yetecek hayata
dönmeme. Böylesine severken seni, bu karanlık gecelere mahkum etme beni